Lot uit de Loterij

Ik ben “een beetje” verslavingsgevoelig. In combinatie met mijn naïviteit en mijn impulsiviteit brengt mij dat niet veel goeds. Zeker niet als het bijvoorbeeld gaat om dingen kopen of bij gokken.

Zo kon ik vroeger nachten wakker blijven om gebiologeerd te kijken naar de prachtige aanbiedingen van Tellsell. Ook ging ik vroeger heel graag naar het casino om daar al mijn zuurverdiende geld in te zetten op de “”je ne sais pas”.

Ik weet inmiddels: als ik aan een gokspelletje meedoe dan wil ik altijd meer uitgeven dan ik van te voren bedacht heb. Als de overwinning lonkt valt mijn rem gewoon weg. Het is het verlangen naar het moment van euforie, een moment dat ik (bijna) koste wat het kost wil bereiken. Want wat is het heerlijk om even te denken dat ik rijk zal zijn!!

Ik ben dan wel “een beetje” verslavingsgevoelig maar gelukkig niet verslaafd. Maar ik weet: ik moet het ook niet opzoeken. En ook al heb ik (denk ik) een vorm van dyscalculie en ben ik dus qua kansberekening niet de beste: het heeft volgens mij ook niet zoveel zin om te gaan gokken, ook al doen alle reclames van tegenwoordig het je wel geloven.

Toch is het voorgaande wel een beetje gek in ons geval. Wij hebben namelijk in ons leven al een aantal dingen meegemaakt waarop de kans dat je het meemaakt niet groot zou zijn, en toch maakten we ze mee. In al die gevallen was de kans klein en toch hadden we bingo! Maar dan in negatieve zin…Weg euforie, dat dan weer wel.

Zo heb ik 3 keer een miskraam gehad wat gemiddeld genomen gebeurt bij 1 op de 10 zwangerschappen. Een psychische aandoening komt bij 1 op de 4 mensen voor en, last but not least, was de kans op een kind met het syndroom van down voor mij 1 op de 200 (ik had een verhoogde kans door mijn leeftijd).

Het zijn allemaal dingen waar de kans klein op was en toch deden ze zich voor.

Als je voorgaande “omdenkt” en vanuit kansberekening kijkt naar wat wij mee hebben gemaakt, dan zou je ook kunnen denken dat wij juist het meest geschikte gezin zijn om mee te doen aan loterijen en bij de winnaars zouden kunnen gaan horen. Van iets groots welteverstaan!

Afgelopen decembermaand had de Sint ons 2 decemberkraskaarten cadeau gedaan. Elke dag een vakje open krassende leek het er op dat we 20.000 euro zouden gaan winnen dus ik voelde het al kriebelen. Op voorhand was ik blij en rekende ik me rijk.

We mijmerden tijdens de kerstdagen over wat we allemaal zouden doen met het “gratis” geld. Jongste wilde wel een mooie dvd en Oudste wilde een lang gewenste game kopen.

Uiteindelijk kwamen we al fantaserend erop uit dat we het geld maar beter in een sok konden stoppen voor een buffer. Zoveel hadden we toch eigenlijk niet nodig? We waren best gelukkig zo met zijn viertjes en met niet al te veel geld.

Helaas werd op 31 december duidelijk dat we niet genoeg bij elkaar hadden gekrast voor de 20.000 euro, zelfs niet voor een tientje. We hadden wel lol gehad en samen kwamen we tot de conclusie dat ook dit gokspelletje zoals zoveel gokspelletjes eigenlijk heel slim in elkaar zit. Het lijkt erop dat je wint maar je wint vaak niets of nauwelijks iets. Tot de orde geroepen door de realiteit kwam ik gelijk weer tot de conclusie dat gokken niet aan mij besteed is, ik laat me er teveel in meeslepen en de teleurstelling is steeds erg groot na weer een verlies.

Totdat ik de volgende dag las dat in Eindhoven behoorlijk wat postcodes in de prijzen waren gevallen. De teleurstelling van de kraskaarten zat nog vers in mijn geheugen maar ik vergat alles wat we hadden gezegd over gokken en over dat we toch niet zoveel nodig hadden. Ik dacht aan mijn eigen kansen als ik een lot zou hebben en er (een deel van) een ton op zou vallen. Wat zou ik allemaal wel niet doen met dat geld? Zie je wel dat je iets kunt winnen met loterijen, riep ik euforisch! Even was ik helemaal geen goed voorbeeld voor de kinderen door deze uiting van mijn loterijliefde!

Ik besloot gelijk mijn deelname aan de loterij te activeren die ik had stopgezet in financieel slechtere tijden.

Gelukkig heb ik een zeer verstandige man die ook nog eens erg van de kansberekening is en bij wie het woord impulsiviteit niet in het woordenboek voorkomt. Hij greep in en zei rustig maar duidelijk dat we dat dus niet gingen doen! Hij scheurde eigenhandig het aanvraagformulier, dat door de Postcodeloterij heel subtiel door onze bus was gegooid op de dag na nieuwjaarsdag, doormidden en weerhield ons wederom van een nieuwe kostenpost. We hadden het toch allemaal niet nodig, zei hij….

Een verstandige man hebben is niet altijd leuk omdat je dan ook het euforische deel van het gokken mist maar toch is hij mijn redder, hij is mijn lot uit de loterij.