Op 21 maart is het internationale Downsyndroomdag, internationale dag tegen Racisme en Discriminatie, dag van de alleenstaande ouder, internationale dag van het bos, internationale Nuwruzdag en ook nog eens Wereld Poëzie dag.
Ik vind het echt heel jammer maar dit jaar moet ik dat allemaal even aan me voorbij laten gaan. Ik heb die dag namelijk iets nog belangrijkers te doen.Die dag ben ik namelijk samen met een collega van Markieza op een conferentie die gaat over hoe er meer mensen met een psychische kwetsbaarheid aan het werk kunnen komen.
In verschillende arbeidsmarktregio’s in Nederland zijn er werkateliers met als doel het uitwisselen van kennis en kunde tussen de werelden van zorg en werk en verbeteren van de samenwerking, aldus de flyer.
De vraag wie er mee wilde doen aan die dag had ik dan ook, zoals ik van mezelf gewend ben, in een split second beantwoord richting de organisatie. Natuurlijk vind ik dat onderwerp superbelangrijk! Ik doe dus graag mee! In zo’n korte tijd is het echter onmogelijk de tekst te lezen met daarin de exacte vraag dus toen ik een paar weken later het programma zag van die middag trok ik toch ietwat wit weg om de neus. Ik zag namelijk staan dat mijn collega en ik ook echt sprekers zouden zijn op dit congres en wel als ervaringsdeskundigen. Die had ik even niet zien aankomen… Want, vroeg ik me bijna hyperventilerend af:
- ben ik wel een echte ervaringsdeskundige?
- wat ga ik zeggen?
- wat doe ik aan?
- wie zullen er zijn?
- ken ik die mensen?
- waarom doe ik dit , waarom ik, waarom ik, waarom….???
Mijn oude patroon van vooral niet nadenken voor je iets doet (hoewel, ik weet het nog het was Stop -Denk- Doe- Check) en daarna vreselijk in paniek raken speelde weer in alle kleuren van de regenboog op. Maar toen de ergste paniek wat verdwenen was bedacht ik me dat ik eigenlijk heel goed weet wat ik wil vertellen. In mijn blogs heb ik vaak genoeg dingen verteld over hoe ik tegen werken in combinatie met een psychische kwetsbaarheid aankijk. Zo heb ik zelf geen baat gehad bij een extreem pushende werkgever die mijn kwetsbaarheid meerdere malen in twijfel trok en vooral de Wet Verbetering Poortwachter wilde naleven omdat zij dacht dat dat beter was voor mij. Ook heb ik geen baat bij een pushende uitkeringsinstantie die wil dat ik op korte termijn printplaten in elkaar ga zetten en als dat niet lukt, ik mijn huis moet verkopen. Het maakt in ieder geval niet dat ik sneller herstel. Integendeel…
Ik heb wel baat gehad bij mijn therapie, bij mijn trajectbegeleiding, bij mijn vrijwilligerswerk, bij de training herstellen doe je zelf…..
Dus wat ik ga vertellen dat weet ik wel. Wat ik aan doe dat komt wel goed. En ik ben dan wel geen ervaringswerker omdat ik er niet voor heb doorgeleerd, ervaringsdeskundig, dat ben ik wel degelijk! En de deelnemers zijn mensen van de gemeente, werkgevers, het UWV, Wij Eindhoven. Degenen die juist mijn verhaal zouden moeten horen! Omdat ik met mijn verhaal een klein beetje het beeld uit de wereld kan helpen dat mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid helemaal niets zouden kunnen. Dat het de zogenaamde verwarde personen zijn. En ik kan ze laten zien dat ik er van buiten best pittig uit kan zien maar dat ik van binnen duizend doden sterf. En dat werken in een rustige setting als vrijwilligerswerk juist heel herstelbevorderend is ook al levert het geen geld op. En dat je daar dus rekening mee zou moeten houden bij het geven van eigen regie aan mensen met een psychische kwetsbaarheid.
Ik heb dus besloten dat ik het toch ga doen ook al kost het me weer een week om het voor te bereiden en daarna weer een week om bij te komen.
Maar ik heb wel iets van jou nodig om dit te kunnen. Daarom wil ik je iets vragen. En dat is om jouw beeld te schetsen van wat er nodig zou moeten zijn om sneller aan het werk te gaan met een psychische kwetsbaarheid. Ik heb jouw input nodig omdat er later in de middag van het congres ook nog ruimte is om in gesprek te gaan met elkaar. En dan wil ik eigenlijk ook dingen vertellen vanuit meer ervaringsdeskundigen dan alleen mezelf. Ik weet namelijk zeker dat ik hier niet alleen in sta. Ik wil kijken of ik vanuit jullie input een rode draad kan filteren en dit kan inbrengen. Lijkt me erg zinvol!
Dus: misschien heb je zelf geen psychische kwetsbaarheid maar heeft een naaste van je dit wel. Misschien heb je helemaal geen ervaring in nabijheid met psychische kwetsbaarheid maar heb je zelf een mening vanuit je beroep of interesse. Niets is fout, alles is goed. Ik ben zo benieuwd naar jouw mening!! Misschien kan het iets veranderen als ik het inbreng, ik wil het graag en doe het graag!
Ik hoop van je te horen! Alvast heel erg bedankt!
En ik hou je op de hoogte!
Ervaringen van een Stigmama 