Leve de vakantie!!

Morgen mogen de kinderen weer naar school. Veel leerkrachten zullen “hun kinderen” weer met open armen op staan te wachten en hen met het grootste plezier van de wereld weer gaan lesgeven. 

En ik?

Ik hou zielsveel van mijn kinderen en zou ze voor geen goud kwijt willen maar om ze nu 6 weken achter elkaar van s’morgens vroeg (mijn kinderen slapen niet uit) tot laat op de avond bij me te hebben, dat is voor mij, licht uitgedrukt, nogal overprikkelend. En ontregelend qua structuur en ritme van mijn leven bovendien. En omdat dat het geval was de afgelopen tijd laat ik ze dus met grote blijdschap in mijn hele lijf weer lekker naar school gaan. We krijgen vanaf morgen weer allemaal onze structuur terug en ik mijn rust, ook al heb ik na zo’n vakantie bergen werk te verzetten.

Dat ik blij ben dat ze weer naar school gaan komt dus niet uit de lucht vallen maar ik schaam me daar wel een beetje voor. Ik zie namelijk om me heen dat andere moeders zichzelf heel goed staande kunnen houden. Zongebruind en ontspannen na een lange vakantie in het buitenland ondernemen ze daarna ook nog eens allerhande leuke dingen om de vakantie maar zo lang mogelijk te laten zijn en zo lang mogelijk van elkaar te kunnen genieten.

Eerlijk? Ik heb dat niet. Het lukt mij aardig om ze dag in dag uit een beetje verantwoord de dag door te laten komen qua schone kleding en gewassen snoetjes, lekker eten, drinken en regelmatige momenten van ontspanning. Maar als het gaat om ze de hele dag door dingen aan te leren of juist af, ze te entertainen als ze niets te doen hebben (en dat komt heel vaak voor) dan valt dat me 6 weken aan 1 stuk erg zwaar.

Waar ik me eigenlijk nog meer voor schaam is dat we eigenlijk als ouders in die lange vakantieperiode precies hetzelfde moeten doen als de leerkrachten, die dit het hele jaar door voor onze bloedjes van kinderen moeten doen. En dan ondervind je maar weer eens aan den lijve wat dat voor zware baan is! Waar ze ook nog eens heel weinig voor betaald krijgen. 

Vooropgesteld: het is natuurlijk hun eigen keuze om voor de klas te gaan staan. Ik denk zelfs dat je alleen leraar wordt vanuit bevlogenheid, want voor het geld hoeven ze het dus niet te doen. Vlak voor de zomervakantie werden de lage lonen van de leerkrachten ons als ouders  “pijnlijk” duidelijk toen de leerkrachten aankondigden te gaan staken. Er waren de laatste jaren steeds meer taken bijgekomen voor steeds minder leerkrachten. Daarnaast werd duidelijk dat de docenten op het Voortgezet Onderwijs wel 20 procent meer salaris kregen dan de leerkrachten op het basisonderwijs! En dat werd niet langer gepikt!

Op 27 juni jl. zouden de leerkrachten ons en onze kinderen, de klanten, dat wel eens duidelijk maken! Dus die goedlachse, altijd klaar voor een praatje staande, vriendelijke, behulpzame en meedenkende leerkrachten lieten ons die dag eens “een poepie ruiken”. Om een punt te maken staakten zij wel 1 heel uur, uiteraard ruim van tevoren aangekondigd om de overlast zo veel mogelijk te voorkomen. En als er onverhoopt wel overlast zou kunnen zijn, zorgden de scholen voor noodopvang. Natuurlijk staakten ze maar 1 uur. Als die supermensen een hele dag zouden staken, zou dat de schema’s van de boze ouders dusdanig in de war schoppen en zouden de kinderen ontregeld worden. Zover wilden ze het niet laten komen. Een betere staking kun je je als klant toch niet wensen!? 

Om hun eisen kracht bij te zetten had een onderzoeksbureau in opdracht van de sector Basisscholen de afgelopen maanden nog verder onderzoek gedaan en dus las ik afgelopen week dat leerkrachten volgens dat onderzoek ook nog eens 14 procent minder worden betaald dan vergelijkbare medewerkers uit het bedrijfsleven. Op zich zal dit onderzoek goed bedoeld zijn geweest maar ik vraag me af, met de vakantie van 6 weken nog vers in mijn systeem met welke medewerkers uit het bedrijfsleven onze leerkrachten dan vergeleken zijn?

Want: 

• Welke medewerker in het bedrijfsleven werkt elke dag van 8.15 uur tot half 3 voor en met circa 30 mensen samen die nog van alles moeten leren van hem of haar op heel veel verschillende vlakken in een ruimte van, als je geluk hebt, pakweg 40 vierkante meter?
• Welke medewerker uit het bedrijfsleven moet na die pittige uren nog tot het einde van de dag vergaderen in allerlei commissies en overleggen over diezelfde 30 mensen of over zaken die zij nodig hebben of gaan doen?
• Welke medewerker uit het bedrijfsleven moet mensen die een beetje, of een beetje veel, anders zijn dan gewoon, gewoon mee laten draaien en ze ook nog eens 1 op 1 begeleiden in die grote groep mensen zonder dat hij of zij daar extra tijd en geld voor krijgt?
• Welke medewerker uit het bedrijfsleven moet 30 mensen regelmatig toetsen op hoe ver ze gevorderd zijn en daarvoor ook nog eens de administratie bijwerken?
• Welke medewerker uit het bedrijfsleven zorgt ervoor dat zijn of haar mensen niet gepest worden en een beetje leuk mee kunnen doen in sociaal opzicht en
• welke medewerker uit het bedrijfsleven viert en organiseert elke feestdag die er maar te vieren valt en organiseert ook nog eens allerhande toneelstukken, musicals en kampdagen en communiceert daarover met alle belanghebbenden met militaire precisie?

Ook al heb ik een tijd in het bedrijfsleven gewerkt en heb ik mijn hersenen gepijnigd: ik kan geen relevante vergelijkbare functie bedenken met een dergelijk takenpakket tegen een dergelijke betaling. Dus wie het weet mag het zeggen!  

De staking van 1 uur heeft inmiddels wel “iets” opgeleverd maar als je kijkt naar wat het heeft opgeleverd dan hadden ze toch beter een hele dag kunnen staken. Deze week bleek namelijk dat de PVDA met coalitiepartner VVD een akkoord heeft bereikt voor extra geld voor de salarissen. Maar het extra geld is niet veel en het maakt zeker niet het verschil goed van de 20 % extra van die docenten op het VO of de 14 % uit het bedrijfsleven. Het zal dus nog wel een paar regeringen duren voordat de leerkrachten iets meer dan een schijntje betaald krijgen en de 1,6 miljard is gladgestreken die nodig is om het verschil te overbruggen.

Laten we daarom dus vanaf nu maar met alle ouders van naar de basisschool gaande kinderen er alles aan doen om de leerkrachten te waarderen en regelmatig te complimenteren voor het harde werk dat zij doen. Het werk wat wij maar een paar weken per jaar hoeven te doen voor maximaal een paar kinderen en onder veel betere arbeidsvoorwaarden.

Ik beloof in ieder geval:  Ik zal niet meer klagen. Lang Leve de vakantie!!