Mijn HARRIE

Het moest er een keer van komen en ik wilde het ook erg graag: het vinden van betaald werk. Ik heb er samen met mijn loopbaancoach een jaar lang naar toe gewerkt en afgelopen maandag was het dan zover: ik kon gaan beginnen in mijn nieuwe baan bij een werkgever waar ik nu al trots op ben!

Het is, door ziek en zeer, inmiddels 5 jaar geleden dat ik een betaalde baan had maar vanaf deze week startte mijn echte betaalde werkzame leven dus weer! Eindelijk weer, ik was en ben er zo aan toe!

In tegenstelling tot vroeger, van de tijd dat ik nog “gewoon gezond”was en ik gemakkelijk een baan kon bemachtigen, duurde het voor mij nu veel te lang, dat hele sollicitatiegebeuren. Hoewel steeds meer mensen een baan vinden bleek in de sollicitatierondes, toen puntje bij paaltje kwam, dat het door allerlei factoren toch veel moeilijker was dan gedacht om werk te vinden dat bij mij zou passen. Ik bleek voor veel werkgevers niet geschikt want te oud en te lang uit het werkproces. Ze nodigden me vaak niet eens uit.

Tot mijn grote verbazing is er nu dus “gewoon” een werkgever die mij werkervaring op wil laten doen en mij daarin ook nog eens zorgvuldig wil gaan begeleiden. En dat tegen betaling! Omdat ze mij graag willen…. Omdat ze denken in talenten en niet in valkuilen. En die heb ik natuurlijk beide maar het is mooi als de nadruk op de talenten wordt gelegd!

Ik wist uiteraard al een paar weken voor de startdatum van mijn werkend bestaan dat ik weer ging werken dus ik kon nog even van wat echt vrije dagen genieten. Die echt vrije dagen voelden zoveel beter dan de afgelopen 5 jaar waarin ik ook “vrije dagen” had maar die helaas zo niet ervoer. Elke dag van de afgelopen jaren moest ik werken aan mijn herstel en het laatste jaar werkte ik daarnaast ook nog eens hard aan het vinden van een baan. Niets doen was geen optie en als ik al eens niets deed trok mijn schuldgevoel mij hard aan mijn mouw om vooral weer snel in de actiemodus te springen. De spanning over de eerste werkdag overheerste echter die laatste vrije dagen. Ik voelde in die weken eerlijk gezegd zelfs meer spanning dan vreugde om de nieuwe baan. Ik merkte dat ik overal beren op de weg zag en vooral dacht aan de dingen die niet zouden lukken. Vijf jaar is toch best lang om geen betaald werk te hebben gehad ook al heb ik de afgelopen jaren natuurlijk niet stilgezeten. Mijn werknemersvaardigheden heb ik genoeg onderhouden bij mijn vrijwilligerswerk maar toch, het weer op vaste tijden naar je werk moeten gaan, het weer omgaan met tijdsdruk en spanning, het omgaan met de thuissituatie terwijl je werkt: het wierp bij mij veel vragen op waar ik geen antwoorden voor had.

Afgelopen maandag was het dus eindelijk zover: mijn eerste werkdag was aangebroken. Na het opstaan bleek oudste ziek te zijn. En manlief moest ook werken. Jongste was dreinerig en ik vroeg me af : zou hij ook ziek worden? Gelukkig kan oudste wel heel goed ziek zijn in zijn eentje, dus dat was snel opgelost, maar de spanning liep redelijk hoog op bij mij. Zo zou het ook weer zijn in de toekomst!! Ik zou weer overal rekening mee moeten houden, wat voor mij, als niet zo flexibel mens, een hele opgave is.

Maar ik redde het om op tijd op mijn fiets richting mijn werk te gaan. Aangekomen bij mijn werk stapte ik in de lift samen met andere mensen die “gewoon” naar hun werk gingen. We zeiden zelfs “goedemorgen” tegen elkaar. Ik kreeg er een brok van in mijn keel. Al waren het allemaal onbekenden, het voelde zo goed om er weer gewoon bij te horen!

Gelukkig gleed bij het aankomen op mijn werk meteen de spanning van mijn schouders. Toen ik binnen kwam zat mijn “HARRIE” namelijk al op mij te wachten.

Mijn HARRIE is een vrouw en heet eigenlijk heel anders maar HARRIE is dan ook een bijzondere collega. HARRIE staat namelijk voor Hulpvaardig, Alert, Realistisch, Rustig, Instruerend en Eerlijk. Een HARRIE kan worden ingezet als er iemand met een arbeidsbeperking bij een organisatie komt werken . Dit doet men omdat, wanneer een werknemer met een arbeidsbeperking goed wordt ondersteund door een naaste collega, de kans voor succesvol participeren op de werkvloer aanzienlijk wordt verhoogd. De HARRIE is een aantal jaren geleden door o.a. CNV Jongeren in het leven geroepen en hij is dus de ideale collega-werknemer van iemand met een arbeidsbeperking omdat hij directe begeleiding biedt.

En ik mag me een geluksvogel noemen want zo’n HARRIE, die heb ik dus tot mijn beschikking! Om mijn werk tot een succes te kunnen maken. Om er zo weer helemaal bij te horen. Want dat is wat ik graag wil. Dat geeft mij een goed gevoel. Het grootste deel moet ik natuurlijk zelf doen maar mijn HARRIE zal mijn steun zijn. De HARRIE zal me rust geven en hopelijk uiteindelijk ook veel meer vertrouwen.

Mijn eerste werkweek zit er inmiddels al op. De doemscenario’s kan ik vooralsnog allemaal parkeren. Maandag is er al weer een vrije dag. En ik ga proberen daar nu echt van te genieten!