Solliciteren

Ik had zo’n mooie brief geschreven, mijn cv was keurig “up to date”. Mijn gat in mijn cv van 4 jaar had ik mooi verwerkt als kracht in plaats van valkuil of zwakte in mijn brief en dus niet verzwegen (hoe zou ik dat überhaupt kunnen verzwijgen?).

Het was een baan waarvan ik droomde. Goed betaald voor 12 uur in de week zou het precies bij mijn wensen en mijn mogelijkheden aansluiten. Ik was voor het eerst in tijden weer razend enthousiast, overtuigd van mijn eigen kunnen en overtuigd van een uitnodiging die alleen nog maar mijn mailbox in hoefde te stromen.

De dagen na het verzenden van de sollicitatie checkte ik ieder uur de mail om te kijken wanneer ik op gesprek mocht komen. Niet eens of ik wel op gesprek mocht komen, want dat was vanzelfsprekend.

Vandaag kwam dan het verlossende bericht dat geen verlossing bleek omdat er een hele andere boodschap in stond:  Tot onze spijt moeten we u helaas mededelen dat u niet wordt uitgenodigd voor een gesprek……..

Ik kon wel door de grond zakken van ellende. Die had ik niet zien aankomen….

Het waarom werd me ook niet meteen duidelijk, daar ga ik, als ik het durf, nog wel eens achterna, maar in mijn hoofd staat de afwijzing in  grote neon letters geschreven. En mijn innerlijke straffer roept naar mij hoe ik in vredesnaam had kunnen denken een geschikte kandidaat te zijn? Ik heb nota bene een gat van 4 jaar in mijn werkzame levensloop en dat is niet niks!! Ook al vroegen ze een kandidaat met ervaringsdeskundigheid, 4 jaar tobben is wel een hele tijd met alle risico’s van dien.

Ik ben een beetje boos en verdrietig want ik had me er echt op verheugd. Maar ik weet tegenwoordig hoe ik me tot dit soort slecht nieuws moet verhouden. Ik schrijf een blog, draai een muziekje en ga weer door met solliciteren(met dank voor de link aan de Janse Bagge Bend).

Op naar de volgende…..