(Weer) op vakantie!

Ik schreef er al eerder over maar “gewoon” op vakantie gaan is voor ons gezin niet echt weggelegd. Doordat vooral de kinderen enorm veel behoefte hebben aan duidelijkheid en structuur en een vakantie daar nu niet echt om bekend staat, zijn wij de laatste 13 jaar niet echt op vakantie geweest. Heel af en toe hebben we het met het gezin een paar dagen geprobeerd in een huisje (vaak in de buurt) maar dat was meer een heel slap aftreksel van thuis met alle ontregeling van dien, waardoor dit ons niet echt een vakantiegevoel gaf.

Daarnaast gaf vooral de reactie van Oudste op welke vorm van vakantie dan ook mij zoveel stress en spanning tijdens de vakantie dat er uiteindelijk voor niemand iets te genieten overbleef en we kozen voor de minst stressvolle optie: thuisblijven.

Na mijn afstuderen van afgelopen zomer had ik echter een enorme behoefte om eens lekker luxe op vakantie te gaan. Ik had het in mijn ogen echt verdiend! Helaas waren we nog niet allemaal gevaccineerd waardoor ik het nog te ingewikkeld vond om op vakantie te gaan, laat staan om te gaan vliegen. We gingen daarom als alternatief 2 nachten naar een hotel op 20 minuten rijden van ons huis. Dit was best leuk maar het gaf niet echt het ultieme vakantiegevoel.

Daarom begon ik na de grote vakantie al snel te fantaseren over nog een vakantie. Ook al was ik al jaren niet meer echt op vakantie geweest, ik kon nog heel goed bedenken waar een vakantie aan moest voldoen wilde het mij bekoren.

Voor mij is een vakantie namelijk pas een echte vakantie als ik:

a: in een omgeving kan zijn waar het qua temperatuur warmer is dan thuis en

b: op de plaats van bestemming meer of andere luxe ervaar dan ik thuis kan ervaren;

c: heerlijk kan eten, het liefst naar de gebruiken van het land waar ik dan verblijf en

d: ergens ben waar ik me kan ontspannen en tenminste 1 boek kan lezen en

e: ook nog iets van de omgeving kan zien.

Ik realiseer me dat ik door deze opsomming nogal wat noten op mijn zang heb en dat de lat van een geslaagde vakantie daardoor nogal hoog lijkt te liggen. Enige nuancering is daarom wel op zijn plaats, waarover hierna meer.

We besloten al snel om de koe bij de horens te vatten en een vakantie te gaan boeken. En voor we het wisten hadden we 5 nachten in een luxe resort in Portugal geboekt!

Oudste wilde in eerste instantie niet mee maar toen we hem lieten zien waar we naar toe gingen was hij om. Ook daar bleek namelijk gewoon wifi te zijn (1 van zijn belangrijkste voorwaarden van vakantie) en hij leek, na wat tegensputteren, toch voor de veiligheid van het “niet alleen thuis te hoeven blijven” te kiezen.

Ik moest mijn man wel echt beloven niets te verwachten van deze vakantie. Een en ander zou waarschijnlijk niet gaan voldoen aan de “echte vakantie voorwaarden” zoals hiervoor genoemd onder c tot en met e. Een beetje zon en iets meer luxe dan thuis zouden we met deze vakantie wel kunnen realiseren maar de rest zou ik toch echt moeten loslaten. Wat ik dan ook deed. Min of meer…

Om kort te gaan: op vakantie was het zonnig en warm, het resort was luxe en fijn, wij aten heerlijk van de lokale stoofpotten en vissoorten die we kregen voorgeschoteld en de kinderen deden zich te goed aan pizza’s, ijs en friet.

Ik sliep noodgedwongen op de kamer van Jongste waardoor ik, zodra hij in slaap was gevallen, uren de tijd had om in het donker met een klein leeslampje mijn boek te lezen. Ik kwam dus al aardig ver in het rijtje ” echte vakantie voorwaarden”.

Er was van alles te doen in en om het resort maar de kinderen wilden onder geen voorwaarde iets ondernemen of ergens aan meedoen. Dat was allemaal te anders en te veel uit hun comfortzone. Omdat ik me had voorgenomen deze vakantie niet boos en/of teleurgesteld te worden en ze niet te dwingen om mee te gaan heb ik er geen strijd van gemaakt. Mijn man en ik hebben welgeteld 1 keer het resort zonder kinderen verlaten om een halfuur te gaan wandelen in het niemandsland rondom het resort. We kwamen onderweg een mini supermarkt tegen waar ze naast wat plaatselijke snuisterijen welgeteld 1 plak ham en 3 plakjes kaas op voorraad hadden. Wij genoten van zoveel kneuterigheid en zo heb ik toch ook voorwaarde e van de “echte vakantievoorwaarden” kunnen meepikken.

Ondanks dat ik mijn vakantieverwachtingen aan de voorkant flink had bijgesteld en ik heel af en toe een klein beetje verdriet voelde om de toch wel sterk aan banden gelegde vakantie, bleek ik toch enorm van de vakantie te kunnen genieten en de vakantie als zeer geslaagd te kunnen bestempelen. Door dit zo te doen hebben we het voor mijn gevoel voor de afgelopen 13 jaar helemaal goed gemaakt. Ik voelde me na thuiskomst dankbaar voor dat we dit hebben kunnen doen en gelukkig om de extra verbinding die ik hier op de een of andere manier extra door voelde in ons gezin. En ik ben er stiekem ook best een beetje trots op dat ik in mezelf de sleutel van verandering en succes heb kunnen vinden voor wat betreft deze vakantie.

Waarmee maar weer is gebleken: je kunt de ander niet veranderen. Alleen de manier waarop je er zelf mee omgaat zal tot een verandering leiden.

Zelfs op vakantie!